تعیین سختی با روش حجم سنجی به کمک EPTA (تعیین سختی آب):
سختی آب اساساً به معنی ظرفیت آن در ترتیب صابون می باشد عمدتاً توسط کلسیم و منیزیم قابل توصیف است ولی به غیر آنها فلزات دیگری نظیر Zn, Sr, Mn, Fe, Al در ایجاد سختی آب شرکت می کنند. ولی از این نظر که دو عنصر اول در مقادیر زیاد در آبهای طبیعی وجود دارند لذا سختی آب به طور عمده بر اساس این دو فلز (کلسیم و منیزیم) سنجیده می شود. در گذشته سختی آب به وسیله میزان ظرفیت آب در ترتیب صابون مشخص می شد صابون عمدتاً به وسیله منیزیم و کلسیم رسوب می دهد برخی کاتیون های چند ظرفیتی نیز ممکن است با صابون رسوب دهند اما اغلب آنها با ترکیبات آلی تولید کمپلکس می کنند و معمولاً نقششان در ایجاد سختی آب کم است بعلاوه تعیین میزان سختی حاصل از آنها مشکل می باشد مجموع غلظت کلسیم و منیزیم تحت عنوان سختی کل بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم تعریف می شود وقتی سختی بزرگتر از قلیائیت کربنات و بی کربنات باشد مقدار سختی معادل با قلیائیت کل سختی کربناته خوانده می شود و بقیه آن را سختی غیر کربناته می نامند وقتی سختی برابر یا کمتر از مجموع کربنات و بی کربنات باشد همه سختی کربناته است و سختی غیر کربناته وجود ندارد به طور کلی سختی ناشی از کربناتها و بی کربناتهای کاتیون های مولد سختی را سختی کربناته یا سختی موقت و سختی ناشی از سایر آنیون ها را سختی غیر کربناته یا سختی دائم می نامند.
دو روش برای اندازه گیری سختی پیشنهاد می شود اگر اندازه گیری کاتیونها به طور مجزا انجام شده باشد سختی را می توان به وسیله محاسبه تعیین نمود. روش دیگر حجم سنجی از طریق تیتراسیون با محلول EDTA می باشد که سختی ناشی از یون های کلسیم و منیزیم را اندازه می گیرد و می تواند برای هر نوع نمونه ای به کار رود.