هعـــــــــــــــــــی ..........

گوگائیل کیست…؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
فرشته ایست که در قیامت هرچی تو گوگل سرچ کردید رو میذاره کف دست خدا…
                      

از قلبم پرسیدم:
چه کنم وقتى دلم تنگ است و دستم کوتاه و جفای یار بسیار؟
.
.
.
.
.
گفت:ببین کارمن خون رسانى به بدنه ،
از من چرت و پرت نپرس!!!!!
تاحالا اینطوری قانع نشده بودم..........

                      

می خوام برم بفرمائید شام شرکت کنم آخرش بگم:
ووووو غذا نایس بود ،فضا فِرندلی بود خدارو تنکس
همه چیز پرفکت بود کلا هپی بودم همه چیز فَنتستیک بود
برای همین وبرای پرسونالیتی نایسشون پُوینت 1 رو در نظر گرفتم:))))

عقده ای هم خودتی........ خخخخخ        

پسره تو پروفایلش نوشته دوست داشتم اگر قرار بود شیء باشم، قلم می‌شدم؛
اگر قرار بود حیوان باشم، عقاب می‌شدم
اگر قرار بود حِس باشم، محبت می‌شدم
.
بعد دختره اومده کامنت گذاشته :
اگه قرار بود آدم باشی، «دختر» می‌شدی !!              

بهرام رادان اسم بچشو بذاره دارا شبیه زنگ تلفن میشه

دارارادان!

من برم دنبال اکتشافات بعدیم .. موید و منصور باشید ..

               

چقدر هفتاد هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا. برای بودن با تمام مردم دنیا. چقدر حیف است که من می میرم و غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمی کنم. می میرم و حداقل 1 بار زمین را از روی کره ماه نمی بینم.
دلم می خواست چند سال در یک جنگل یا یک روستا زندگی کنم. چند سالی را هم در چند کشور دیگر با آداب و رسومی دیگر.
دلم می خواست چند کلیسا و معبد و مسجد بزرگ جهان را می دیدم و با پیروان ادیان مختلف حرف می زدم.
دلم می خواست 1 بار هم که شده از ارتفاعی بلند و مهیب پرواز می کردم.
"دلم می خواست های من" زیادند، بلندند، طولانی اند، اما مهم ترین دلم می خواستم، این است که انسان باشم، انسان بمانم و انسان محشور شوم.
چقدر وقت کم است.
تا وقت دارم باید مهر بورزم به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا با من نفس می کشند، باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم چشم های من از جهان است.
وقت کم است باید خوب باشم، مهربان باشم و دوست بدارم همه زیبایی ها را.
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ می گویم: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ.

چقدر هفتاد هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا. برای بودن با تمام مردم دنیا. چقدر حیف است که من می میرم و غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمی کنم. می میرم و حداقل 1 بار زمین را از روی کره ماه نمی بینم.
دلم می خواست چند سال در یک جنگل یا یک روستا زندگی کنم. چند سالی را هم در چند کشور دیگر با آداب و رسومی دیگر.
دلم می خواست چند کلیسا و معبد و مسجد بزرگ جهان را می دیدم و با پیروان ادیان مختلف حرف می زدم.
دلم می خواست 1 بار هم که شده از ارتفاعی بلند و مهیب پرواز می کردم.
"دلم می خواست های من" زیادند، بلندند، طولانی اند، اما مهم ترین دلم می خواستم، این است که انسان باشم، انسان بمانم و انسان محشور شوم.
چقدر وقت کم است.
تا وقت دارم باید مهر بورزم به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا با من نفس می کشند، باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم چشم های من از جهان است.
وقت کم است باید خوب باشم، مهربان باشم و دوست بدارم همه زیبایی ها را.
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ می گویم: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ.

متنی خواندنی از " مهاتما گاندی "

من می‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو یا شیطان‌ صفت باشم.

من می توانم تو را دوست داشته یا ازتو متنفر باشم،

من می‌توانم سکوت کنم، نادان و یا دانا باشم،

چرا که من یک انسانم، و این‌ها صفات انسانى است

و تو هم به یاد داشته باش:

من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى، من را خودم از خودم ساخته‌ام،

تو را دیگرى باید برایت بسازد و

تو هم به یاد داشته باش

منى که من از خود ساخته‌ام، آمال من است،

تویى که تو از من می سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.

لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند نه آرزوهایشان

و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى

و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه

ولى نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى.

می‌توانى دوستم داشته باشى همین گونه که هستم، و من هم.

می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم،

چرا که ما هر دو انسانیم.

این جهان مملو از انسان‌هاست،

پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد.

تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی صادر کنی و من هم،

قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگار است.

دوستانم مرا همین گونه پیدا می کنند و می‌ستایند،

حسودان از من متنفرند ولى باز می‌ستایند،

دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم،

چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت،

نه حسودى و نه دشمنى و نه حتا رقیبى،

من قابل ستایشم، و تو هم.

یادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد

به خاطر بیاورى که آن‌هایى که هر روز می‌بینى و مراوده می‌کنى

همه انسان هستند و داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت،

اما همگى جایزالخطا.

نامت را انسانى باهوش بگذار اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌هاى متفاوتشان شناختى،  و یادت باشد که کارى نه چندان راحت است...

                                                      مهاتما گاندی