اِقْبالیّه شهری است در بخش مرکزی شهرستان قزوین استان قزوین ایران. این شهر قبلا به سلطانآباد بعدها به اسلامآباد معروف شد واکنون این شهر را با نام اقبالیه میشناسند. این شهر که جمعیتی حدود 60هزار نفر را دارا میباشد یکی از شهرهای قدیمی استان قزوین میباشد. مردم این شهر اکثرا به شغل کشاورزی و خدماتی مشغول میباشند و بیشتر جمعیت این شهر راافراد غیر بومی تشکیل میدهد. اقبالیه شهری کوچک است که در 36 و 14 عرض شمالی و 49 و 55 طول شرقی واقع شدهاست و حدود 47/3 کیلومتر مربع وسعت دارد. اقبالیه دارای موقعیتی دشتی است و در دهستان اقبال غربی از بخش مرکزی شهرستان قزوین و 10 کیلومتری جنوب غربی شهر قزوین، بر سر راه اصلی این شهر به همدان و زنجان قرار دارد. اهالی اقبالیه شیعی مذهب و زبان رایج آنان فارسی و ترکی است. پیشینه و اقتصاد این شهر که یکی از شهرهای 12 گانه استان قزوین بهشمار میرود پیش از این سلطانآباد خوانده میشد که از 1370ش با نام اقبالیه به صورت شهر درآمد. جمعیت سلطانآباد در اواخر دهه 1320ش، 1270 نفر بود، اما جمعیت اقبالیه مطابق آخرین سرشماری (1375ش)، به 31469 نفر (154، 6خانوار) رسیدهاست (سرشماری، 1375ش، هفتاد و شش) که 4/6? از کل جمعیت شهری شهرستان قزوین را تشکیل میدهد. فعالیت اقتصادی ساکنان این شهر تا یک دهه پیش عمدتاً و به ترتیب اهمیت عبارت بود از کشاورزی، باغداری و دامداری. زمینهای کشاورزی این محل برابر 207، 1هکتار بود که حدود 61? آن (736 هکتار) آبی و مابقی به صورت دیم بود. محصولات عمده کشاورزی عبارت بود از گندم (384 هکتار)، جو (192 هکتار)، چغندرقند (24 هکتار)، نباتات علوفهای (48 هکتار)، حبوبات (29 هکتار) و سیبزمینی (24 هکتار). سیب و انگور از دیگر محصولات این آبادی بود. این آبادی در 1367ش دارای 454 خانوار بهرهبردار کشاورزی بود که از یک رشته قنات و 7 چاه عمیق به عمق متوسط 100 متر استفاده میکردند. امروزه بخش قابل توجهی از اهالی اقبالیه در فعالیتهای صنعتی و خدماتی شرکت دارند. در این شهر تپهای تاریخی وجود دارد که سفالهای یافت شده در آن را به حدود سده 8 تا 10ق نسبت دادهاند. اقبالیه دارای کاروانسرای متروکی است، به شکل 4 گوش که در هر گوشة آن طاقنمایی وجود دارد و نهایتاً طرح بنا به صورت 8 ضلعی جلوه میکند. این شهر ضمناً دارای قلعه خرابهای است که در کنار کاروانسرای محل واقع است. اقبالیه دارای 4 پارک عمومی جمعاً به مساحت 12 هزار متر مربع است.