تو (12؟)

از پشت دیوار بیرون می آیم. به سمت انتهای خیابان می چرخم، گرده های سفید از زمین به بالا می ریزند. آسمان سفید می شود؛ زمین خاکستری. بافت رویِ آسفالت با رگه های خاکستری و پنبه های سیاه جسته و گریخته پر می شود. به بالا سقف از ستاره های پلاستیکی شب رنگ، به زیر گویِ آتشین میان قدم هایم. زیر این سایه سال های پیش رو مثلِ مرغ تاریک رویِ پشت بام دراز کشیده اند. سر ظهر جمع نمی شود. سایه تا شب پیش می رود. میان انگشتانش برگ هایِ درازِ بید بیرون می زند. سر برگ ها سوخته، قهوه ای مایل به سرخ و سیاه. چیزی تا اُکسیدگی باقی نمانده. نمی خواهم از پشت سر افتادن بدانم. نه از سوختگی های پشت سر می دانم، نه با ابرها درباره ی خلاصه ی قسمت پیشین می خوانم. 
قرصی دیگر از پوشش آلومینیوم بیرون می آورم. مرضِ شهر به مرضِ شهرگریزی گرفتارم می کند. خیابان وقتی با تمامِ وجود در میانِ کوچه هایش می چرخم، مُدام و در هر لحظه از خود دورم می کند. حکومت اداره می کنند و من حاکمیت خویش از دست می دهم. به تارهای عنکبوت بسته بر گلدان های تازه مانده در عمق فصلِ خاکستریِ سال چنگ می زنم. 
از خواب بیدار نشده، چروک رویاهای شیرینِ شب های پشت سر رفته هنوز بر صورتم باقی مانده. هنوز می توانم بو بکشم و در دیوارهای اتاق تقسیم بشوم. چیزی نمانده که اولین تخلیه را با سیگار و کُنیاک آغاز کنم:
قبض، قبض، قسط، کارت، اِ تی اِم، سی سی تی وی و بعد: پول و پول و پول و پول و پول و پول و پول و پول و پول. 
از خواب بیدار می شوم. زمین دارد هنوز می بارد. پیش رویِ بهمن ماهی دیگر ایستاده ام و با لرزش سیم های مخابرات ارتباط برقرار می کنم. چسبیده به سوزن نورهای زیر تلِ خاکستر. به بیدار نشدن فکر می کنم. زمین حوصله ی زندگی ندارد. بیا برایش آوازِ پرِ جبرئیل بگوییم. نامه هایمان از یادش می رود. تمامِ ساعت ها. تمامِ عقربه ها. 
از این جا می توانم جانورانِ خزیده زیر پوست را به تماشا بنشینم. که انگار قصدشان به انقراض نیست. شاید می خواهند جایمان را به کلی بگیرند. 
بالاخره تو هستی. شرایط به رخ می کشی. اوصاف به یاد می آوری. خوب می دانم درباره ی چه چیزی حرف می زنم. چیزی از غیره ها و سه نقطه ها نمی دانم. در همین جا خلاصه می شوم. در همین سکوت غرق می شوم. از سایه ها انتظار پوسیدگی ندارم. نَرم باقی می مانند. آغوشم اما دیگر نیازی به آن ها ندارد. که از دور تماشایشان می کنم. بگذار تمامشان به ما حسادت بکنند. چاره ای جز انداختن تقصیر گردن یک نفر ندارند. که آن یک نفر... .
نمی دانند حتا حدودن چه احساسی دارند. تو خوب می دانی.
«اِی کجایی کز بوسه
بر لب تشنه ام بزنی آبی»

گــرمــابــه صــفــا

گــرمــابــه صــفــا

یکی از زیبا ترین گرمابه های شهر قزوین گرمابه صفا می باشد. این گرمابه توسط عبدالله تبریزی بنا شده است .معماری این بنا دارای زیبایی های منحصر به فردی است.این بنا از دو بخش مردانه و زنانه تشکیل شده و قسمت مردانه این گرمابه دارای وسعت بیشتری است.این گرمابه از دو سربینه و گرمخانه تشکیل شده است.درب ورودی این بنا در زمان احداث خیابان راه آهن تخریب ودرب جدیدی برای آن ساخته شده است. در دو سمت درب نقش دو سرباز کنده کاری شده در سنگ مرمر قرار دارد.بیشتر قسمت های این بنا باسنگ مرمر تزیین شده است که این امر این گرمابه را به یکی از زیبا ترین گرمابه های قزوین تبدیل کرده است.از جمله قسمت هایی که با سنگ مرمر تزیین شده است می توان به اطراف حوضه سربینه,چهار سنگ آب کاسه ای شکل و کشکول  بر پشت تندیس چهار شیر اشاره کرد.این گرمابه در سال1259 تاسیس شده است.

موقعیت مکانی : خیابان مولوی

کپی برداری از مطالب وبلاگ "جاذبه های گردشگری قزوین"بادرج منبع بدون مانع است.

خـانـه سـیـد حـسـیـن بـهـشـتـی

خـانـه سـیـد حـسـیـن بـهـشـتـی

یکی از خانه های زیبا و تاریخی شهر قزوین که در دوره قاجار تاسیس شده ,خانه سید حسین بهشتی است.این بنای تاریخی از دو سمت غربی و شمالی مجاور خیابان های فردوسی و شهرداری است.بنایی آجر نما و مربع شکل و دارای سقف شیروانی با نورگیر هایی با اندازه های گوناگون در سمت غربی آن.زیبایی اصلی این بنا مربوط به سمت جنوبی آن است.در سمت جنوبی ساختمان تزیینات زیبا و چشم نوازی وجود دارد و محوطه سرسبز نیز بر این زیبایی می افزاید.

موقعیت مکانی : خیابان فردوسی جنوبی,تقاطع خیابان فردوسی و خیابان شهرداری

کپی برداری از مطالب وبلاگ بادرج منبع بدون مانع است.

مسجد سلطانی بروجرد

 

از آثار تاریخی در بروجرد مسجد سلطانی (امام) است، در مرکز شهر و در کنار راسته بازار  که یکی از ارزشمندترین بناها به شمار می‎رود. صحن این بنا به طول و عرض 47× 61 مترمربع و در وسط آن حوض بزرگی قرار دارد. طرح و نقشه این مسجد با مسجد شاه (امام) تهران و قزوین شبیه به هم و در یک دوره بنا شده است. لحاظ فرم معماری از نوع مساجد چهار ایوانی است. مسجد با بیش از ۷۰۰۰ مترمربع وسعت، بزرگترین مسجد تاریخی غرب ایران است. مسجد دارای سه درگاه است، درگاه شمالی آن به طرف خیابان جعفری، دارای طاق و مقرنس‎های بسیار زیباست که با کاشی خشت هفت رنگ به سبک دوره قاجاری تزیین و در میان آن نام فتحعلی‎شاه قاجار (50- 1212ق) نقش بسته است. راه ورودی غربی آن به سمت بازار دواتگران و به خیابان صفا راه دارد، شبستان جنوبی زیرگنبد اصلی با بلندای طاق 17.5 متر و حاشیه آن با کاشی‎های سیاه و قهوه‎ای تزیین و محراب این شبستان گچبری شده است. ایوان شمالی مسجد 17 متر بلندی و حاشیه آن با کاشی معرق تزیین شده که در نوع خود از کاشی‎های بی‌نظیر قاجاریه به شمار می­آید. مسجد امام دارای ارسی‎های مشبک و زیبای که در آن 61 حجره وجود دارد. این بنا در دوره قاجاریه (فتحعلی‌شاه قاجار) روی ویرانه‌های یک مسجد بسیار قدیمی بناشده و به شماره 394 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بروجرد دارای دو مسجد جامع عتیق و حدیث بوده که جامع عتیق مسجد جامع کنونی است و پیش از اسلام آتشکده بوده است. مسجد جامع حدیث به احتمال در محل مسجد سلطانی قرار داشته است. در دوره زندیه بنای مسجد جامع حدیث تخریب و مسجد جدیدی بر روی آن پایه گذاری شد که در زمان فتحعلی شاه قاجار به پایان رسید و به همین دلیل نام سلطانی بر آن نهاده شد. بنابر کتیبه ایوان غربی، دو ایوان غربی و شرقی مسجد سال ۱۲۰۹ق تکمیل شده‌اند. مهمترین بخش ­های مسجد عبارتند؛ گنبدخانه، شبستان جنوب غربی، شبستان جنوب شرقی، شبستان شمال غربی، شبستان شمال شرقی، شبستان زمستانی در زیر شبستان جنوب غربی، حجره‌های فوقانی محل اسکان و تحصیل طلاب علوم دینی، برف‎انداز، قاضی شرف و شبستان جدید غربی که با عنوان مصلای بروجرد ساخته شده و دارای دو طبقه است. مسجد دارای چهار طاق و ایوان بزرگ در چهارگوشه است. حیاط بزرگ مسجد دارای ابعاد ۶۱ در ۴۷ متر و حوض بزرگی در وسط آن قرار دارد. مسجد دارای سه درب که درب غربی به خیابان صفا، درب شمالی به خیابان جعفری و درب شرقی به بازار دواتگرها باز می‌شود. در ایوان غربی این مسجد کتیبه‌ای قرار دارد که بیان می‌دارد فتحعلی شاه مالیات خبازان این شهر را بخشیده است. در زمین لرزه فروردین ۱۳۸۵ خسارت زیادی دید و بخش‌های زیادی از ایوان های جنوبی و شمالی آن فرو ریخت.

شناسنامه دار کردن میادین و معابر شهر هرات

در جلسه شورای نامگذاری شهر هرات که با حضور مسئولین شهرستان برگزار شد در مورد شناسنامه دار کردن میادین و معابر هرات بحث و تبادل نظر شد .

جلسه شورای نامگذاری شهر هرات با حضور زاده رحمانی، فرماندار شهرستان خاتم، حجت الاسلام والمسلمین محمد رضایی امام جمعه هرات، رییس شورای اسلامی شهرهرات و رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در محل دفتر شورای اسلامی  شهر هرات برگزار شد .

در این جلسه 140 مورد خیابان، میدان و کوچه شهر هرات  پس از بحث و تبادل نظر و هم اندیشی اعضای با هدف شناسنامه دار کردن معابر و خدمت به شهروندان نامگذاری شد .

لازم به ذکر است  میدان خروجی هرات به سمت دهستان چاهک به نام دروازه شیراز و خیابان حد فاصل میدان دادگستری تا پمپ بنزین دهقان به نام خیابان بابکان نامگذاری شد.