روایات متعددی حکایت از آن دارد که غسل پیامبر خدا با یک صاع از آب بوده است و وضوی آن حضرت با یک مد . بی گمان ایشان غسل و وضو را با همه مستحبات آن و به صورت کامل انجام می داده و در عین حال ، این مقدار از آب را کافی می دانسته است . از این رو گروهی از فقها فتوا داده اند که مستحب است مقدار آب مصرفی انسان در غسل از یک صاع فراتر نرود .
به راستی که تماشای آب زلال و گوارا جان انسان را جلا می بخشد ، و از آب بهره بردن و خود را با آن تمیز گردن بر صفاو زلالی روح می افزاید ، از این رو آلوده ساختن آبی کهنعمت ، رحمت و برکت الهی است در شمار مصادیق روشن کفران نعمت و مبارزه با حیات ، زیبایی ، پاکی ، زلالی ، شادابی ، سرسبزی و خرمی است .
البته در روزگار ما که تصفیه و انتقال آب از نقاط دور دست به واسطه خطوط لوله نیاز به هزینه های سنگین دارد ، و این خطوط در زمره اموال عمومی به شمار می آید ، اسراف در مصرف آب تجاوز به بیت المال و حقوق دیگران نیز محسوب می شود و از این رو که موجب زیان رسانی به جامعه و بیت المال است ، حرام می باشد .
اما خمینی فرموده اند : زیاده روی در مصرف آب حرام و خلاف شرع است . لذا انسان باید از مصرف بیجا و بیمورد خودداری کند تا ذمه خود را مشغول به حق الناس ننماید