خشک شدن دریاچه ارومیه به عنوان معضلی جدی برای منطقه و ایران است که تبعات فاجعه بار آن می تواند چندین استان از ایران و همچنین کشورهای همجوار را تحت تأثیر قرار دهد.روزگاری آب این دریاچه معضلی برای کشاورزان و همچنین راههای ارتباطی کناره های آن بود و آب آن در زمینهای کشاورزی حاشیه دریاچه سرریز می شد و سالانه هزینه های زیادی بر دست کشاورزان می گذاشت.اما این شرایط دوام چندانی نیاورد و با تغییر اقلیم، احداث سدها، گسترش بیش از حد کشاورزی، احداث پل میانگذر، نبود نظارت توسط اداره منابع طبیعی در قسمتهای حاشیه ای دریاچه، آب آن روز به روز فرو کشید و پیش بینی های متخصصان امر که از سالها پیش هشدار خشک شدن دریاچه را می دادند به تحقق پیوست.