اون روزاصلاحالم خوب نبود چند دقیقه قبلش در یک سایت خبری خونده بودم که "عسل بدیعی بازیگر سینمای ایران درگذشت" حسابی حالم گرفته شد به بخش تصاویر سایت گوگل رفتم و عکس های این بازیگر زیبا را دیدم بیشتر حالم گرفته شد با خودم گفتم واقعا زندگی چقدر می تونه وحشتناک به پایان برسه با این افکار بیشتر و بیشتر خودمو تخریب می کردم به یاد این جمله افتادم که دو چیز میتونه غم ها و رنجها رو کم کنه یکی سخن بزرگان و دانایان و دیگری دیدار دوستان ، من که الان بیشتر دوست دارم تنها باشم برای همین رفتم سراغ سخنان بزرگان ، در میان سخنان قصار بزرگان چند جمله یی از حکیم ارد بزرگ تونست آرامم کنه این جملات رو تقدیم شما دوستان خوبم می کنم : (( جهان را آغاز و انجامی نیست آنچه هست دگرگونی در گیتی است . ما دگرگونی در درون گیتی را زایش و مرگ می نامیم . ما بخشی از دگرگونی در گیتی هستیم دگرگونی که در نهان خود ، پویش و شکوفایی را پیگیری می کند . بروز آینده ما بسیار فربه تر از امروز خواهد بود ، ما در درون گیتی در حال پرتاب شدن هستیم ، پرتاب به سوی جایی و نمایی که هیچ چیز از آن نمی دانیم ، همان گونه که در کودکی از این جهان هیچ نمی دانستیم . میدان دید ما با همه فراخنایی خود ، می تواند همچون شبنمی کوچک باشد بر جهانی بسیار بزرگتر از آنچه ما امروز از گیتی در سر می پرورانیم پس گیتی بی آغاز و بی پایان است .))
انگوری و بیگلی بیگلی یک بار دیگر به هم رسیدند
پس از درگذشت استاد افضلی- دوبلور بیگلی بیگلی
صادق ماهرو- دوبلور شخصیت زیبای انگوری هم درگذشت.
می دانم سایت های زیادی درباره ی صادق ماهرو- دوبلور گوریل انگوری و داروغه ی ناتینگهام نوشتند و می نویسند. اما من در این جا بنا به وظیفه ی خبری و رسالت هنری، چند خطی حرف دل را می نویسم برای استاد صادق ماهروی عزیز.
در حالی این خبر را به اطلاع شما عزیزان می رسانیم که جامعه ی هنری امسال بسیار داغ دید.
دیروز خبری بر سایت های خبری قرار گرفت و همه ی ما را در بهت وحیرت برد. باز هم هنرمندی دیگر، کوله بارش را بست. یکه و تنها رفت و دفتر عظیمی از خاطراتش را نزد ما جا گذاشت.
این بارهم یک شخصیت زیبای دوست داشتنی. یک دوبلور دوست داشتنی که بچه های دهه ی 60 با او و صدایش خاطرات زیاد و زیباییداشتند.
صادق ماهرو- دوبلور نقش ماندگار انیمیشن خاطره انگیز گوریل انگوری.
این انیمیشن که در دهه ی 60 پخش می شد، در ابتدا قرار نبود که........
قطار میرود
تو میروی
همه ی ایستگاه میرود
آمدنمان با خودمان نیست!!!! رفتنمان هم!!!!
اما زندگی کردنمان چرا..... پس خوب زندگی کنیم تا خاطره ای خوش در ذهن ها داشته باشیم.
سال 1393،سالی غم انگیز برای جامعه ی هنری و همه ی هنردوستان بود. باز هم برگی دیگر از کتاب زندگی کنده شد. باز هم گلی دیگر از بوستان هنر برچیده و باز هم مرواریدی دیگر از دریای عشق ناپدید.
در حالی که از رفتن هنرمندانی چون : استاد سیمین بهبهانی- شاعر، مرتضی پاشایی- خواننده، استاد انوشیروان ارجمند- بازیگر سینما و تلویزیون و این اواخر، کمتر از یک هفته-از فقدان استاد مرتضی احمدی- دوبلور، گوینده و نویسنده ی خوب فرهنگ فولکلور کشورمان در غم و ماتم بودیم،
مُهری غمبار بر دفتر خاطراتمان حک شد و اینگونه ثبت کرد: استاد صادق ماهرو درگذشت
صادق، به واقع صدیق هنر بود و صادق در نقش آفرینی برای کودکان و ماهرو در معنای واقعی کلمه و چهره هایی چون ماه در آسمان کودکیمان به جا گذاشت که هنوز بسیاری از قصه های زیبای کودکیمان را با رنگ آن مهتاب،نقره ای می کنیم و ریبا می بینیم.
مدیریت و اعضای رادیو ستارخان به سهم خود ضایعه ی درگذشت این هنرمند و دوبلور خوب کشور را تعزیت و تسلیت عرض نموده امیدوار است سال 94، سالی سرشار از شادی برای جامعه ی هنری و همه ی اقشار ملت ایران باشد.
با ارادت بسیار
مدیریت
و
اعضای رادیوستارخان