برخی از شعراء و ادباء بوشهر

● شعرا و ادیبان استان بوشهر :

شعر استان بوشهر از شیوایى و گیرایى خاصى برخوردار است و سخن از دردها و رنج‏ها و آرمانهاى خفته این مردم دارد. در جنوب شعر بیشتر آهنگى عاطفى دارد تا اجتماعى و یا سیاسى. دو بیتى‏هاى جنوب در مقایسه با دو بیتى‏هاى دیگر نقاط ایران، غم انگیزتر مى‏باشد.

در این قسمت به شرح حال چند تن از شاعران استان اشاره مى‏کنیم:

★ فائز دشتی :

وقتى سخن از جنوب و شعر و شروه به میان مى‏آید، بى‏درنگ نام «فایز» به عنوان یک شاعر دردمند تداعى مى‏شود.

محمد على متخلص به فایز به سال 1250 ه .ق برابر با 1209 ه .ق در کردوان یکى از روستاهاى دشتى چشم به جهان گشود.

از زندگى اولیه او اطلاعاتى در دسترس نیست. گویند تحصیلات مقدماتى خود را در کردوان سپرى نمود. سپس در بردخون، دوره‏هاى درسى مختلف را گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتى، نزد یکى از مشایخ آن دیار که مردى با سواد بوده و در زبان فارسى و ادبیات فارسى و عربى تسلطى داشته به ادامه تحصیل مشغول بوده است.

فائز که در زمان قدرت خوانین و مسندنشینان قاجار زندگى مى‏کرد، بالطبع شرائط بر شعر او مؤثر مى‏افتد و در شعر او غم و اندوه به وضوح احساس مى‏شود.

از اشعار اوست:

سر زلف تو جانا لام و میم است

چو بسم الله الرحمان الرحیم است

به هفتاد و دو ملت برده حسنت

قدم از هجر تو مانند جیم است...

✍ فائز پس از هشتاد سال زندگى در سال 1330 ه .ق برابر با 1289 ه .ش در «گزدراز» وفات یافت و جسدش پس از چند ماه به نجف اشرف منتقل شد.

★ مفتون بردخونى (سید بهمنیار) :

در سال 1276 ه .ش در قریه بردخون متولد شد,مفتون شاعر دو بیتى سرا که البته در دیگر گونه‏هاى شعر، نظیر غزل، قصیده، رباعى و مثنوى هم دستى دارد.

مفتون شاعر دوره قاجار و عصر رضاخانى است. همچنین او شاعر شهریور 1320 و کودتاى بیست و هشت مرداد مى‏باشد. او داغ و درفش سیستم‏هاى مسلط را بر خود دیده است.

از آن جهت قابل تأمل است که در برخورد با پدیده‏هاى هستى، شگفتى عاطفى خود را از دست نداده و عریان بیان مى‏دارد.

درونمایه دو بیتى‏هاى مفتون فراق است و نیز دربر دارنده خصوصیات غمبارى است که به عنوان اعتراض سمبولیک، حضورى شدیدا عاطفى دارد.

مفتون خان‏ها را به عنوان مفهوم کلى مطرح نمى‏کرد,بلکه معترضانه افراد مورد نظر مثلاً آصف الملک را به محاکمه مى‏کشد و احمدخان آبدانى را لعنت مى‏فرستد تا آنجا که مفتون از طرف خان مزبور تهدید به قتل مى‏شود.

# از اشعار اوست:

ندانستم غم دلدار سخت است

به سر بردن ز هجر یار سخت است

کنون مفتون گرفتار فراق است

ببینید این چنین آزار سخت است...

✍ سرانجام در سال 1341 ه .ش در سن 65 سالگى بوسیله احمد خان آبدانى دستور قتل مفتون صادر مى‏شود و پس از قتل در همانجا به خاک سپرده مى‏شود.

★ سید على نقى دشتى :

سید على نقى دشتى فرزند سید محمود بود,مولد و موطنش روستاى «میان خره» دشتى مى‏باشد.

وى تحصیلاتش را در حوزه علمیه دشتى شروع کرد و پس از چند سال به نجف اشرف رفت،ولى نتوانست مدت زیادى در آنجا بماند و به دشتى بازگشت. چند صباحى به شیراز مى‏رود و پس از توقف کوتاهى به دشتى باز مى‏گردد و بقیه عمر خود را در موطن اصلى‏اش به تدریس و ترویج و رتق و فتق امور مردم مى‏پردازد.

علاوه بر این، در لغت نحو و صرف تسلط کامل داشت، ادیبى فرزانه بود و ادبیات عرب و قواعد و شواهد آن را به طور جامع و کامل در اختیار داشت.

وى هزاران شعر چه قصیده و چه غزل را حفظ داشت و به سبک ابن مالک منظومه‏اى در نحو سروده است. 

ابیات ذیل را در مرثیه شیخ ابوتراب بوشهرى که به دست بشیر محمد نامى به قتل رسیده سروده است:

یا دهر جدد حزنک الایام

و تضاعفت شجوایک و الالام

و تو قدرت تحت الضلوع

و اخدمت جمرات هم کنها الاعوام

★ ابراهیم دشتى :

میرزا ابراهیم فرزند ملا حسن متخلص به صدیق در سال 1313 ه .ق در روستاى کلل دشتى به دنیا آمد. وى قرآن مجید و سواد فارسى را نزد پدر فرا گرفت و براى تحصیل عربى و ادبیات به روستاى میانخره دشتى (که در آن زمان دارالعلم بود) رفت و به آموختن ادبیات فارسى، عربى، لغت و فنون شعر پرداخت.

در جنگ بین الملل اول و اشغال جنوب ایران از سوى انگلستان، که تنگستانى‏ها با انگلیسى‏ها مشغول جنگ شدند وى از راه وطن دوستى شغل مخبرى و گزارشگرى براى خوانین تنگستان را به عهده گرفت و به صورت مخفى به بوشهر مى‏رفت و آنچه از اعمال و افکار دشمنان داخلى و خارجى را که به دست مى‏آورد, به مجاهدین مى‏رسانید. او مدتى در منزل رئیس على دلوارى به عنوان نامه نویس مشغول به خدمت بود و نامه‏هاى رئیس على را مى‏نوشت.

او پس از پایان جنگ براى کار به بوشهر رفت و در مدرسه سعادت معلم شد. همچنین در مدرسه فردوسى مامور سرپرستى و نظافت گردید.

✍ او در سال 1338 ه .ق مبتلا به مرض سل شد و براى معالجه و تغییر آب و هوا به شیراز رفت و در مدرسه منصوریه مسکن گزید و به معالجه پرداخت و پس از بهبودى دوباره به بوشهر آمد اما این بار به مرض مطبقه مبتلا شد و به دلیل تشخیص نادرست پزشک در سال 1342 ه .ق در سن 30 سالگى جان به جان آفرین تسلیم نمود"

از آثار قلمى او مقالاتى است که در نامه (عصر آزادى) شیراز و مجله ایرانشهر چاپ شده است.

از اشعار او در دفاع از ایران و آزادیست:

ایام تماشاى بهار و لب کشت است

نه گاه گرفتارى در دیر و کشت [کنشت] است

خاموشى امروز بسى نادر و زشت است

ما را چه نشاط است که یکسر شده ویران

از باد خزان گلشن ما کشور ایران

افسوس باغ به جا نیست به جز خار...

★ فتح الله سعد آبادى (شیدا) :

او از دیگر شاعران دو بیتى سراى دشتستان و اهل روستاى سعد آباد متخلص به شیدا است و تا سال 1344 ه .ش در قید حیات بوده است.

شیدا بر خلاف شاعران هم دوره خود که به خوانین محشور بوده‏اند، بیشتر با روستائیان بى بضاعت و رعایا نشست و برخاست مى‏کرد و با شیوه حکومت خوانین مخالف بود.

از اشعار اوست:

تو اى دهقان اگر بى‏خانمانى

و یا رنجور و زار و ناتوانى

بود البته علت بى‏سوادى

اسیر پنجه بیداد خانى...

★ دیگر شاعران استان عبارتند از:

۱ـ على بابا چاهى ; متولد 1320 که اشعار او داراى غنایى روستایى و دلنشین است.

۲ـ منوچهر آتشى ;متولد 1312 در دهستان بوشکان, که در ابتدا به سبک قدیم و سپس شعر نو مى‏سرود.

۳ـ دکتر جعفر حمیدى ; متولد 1315 ه .ش، از شعراى توانا و صاحب آثار (ابر باران بار ـ ابراهیم ـ از خون کبوتران و ...).

۴عبدالمجید زنگویى ـ متولد 1316 ه .ش، از شعراى توانا و صاحب آثار (شب قطبى ـ ترانه‏هاى فائز و ...).

۵ـ عبدالرحمان گمارونى پور ; داراى اثرى به نام دشتسون. از اهالى توابع گناوه.

۶ـ ایرج شمسى زاده; غلامرضا کریمى فرد ـ استاد دانشگاه در رشته ادبیات عرب.

۶ـ امیر روستایى (قانع) ; سراینده غزل و دو بیتى.

۷ـ غلامرضا رئوفى ; متولد 1319 و از اهالى گناوه و داراى طبعى روان که دیوانى از اشعار ایشان موجود می باشد.

۸ـ غلامرضا کرمى و ...

✍ منبع:ویکی اطلس فرهنگی ایران™

Http://www.gezderaz100.blogfa.com

رونمایی از کتاب " ثمین سخن " نوشته دکتر محمد مهرافزون بروجردی

 به گزارش روابط عمومی معاونت اداره کل و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بروجرد، 5دی  ماه یادآور فقدان استاد مرثیه سرای نامی کشور "میرزا محمد باقر صامت بروجردی"  است که 16 محرم 1331 ه . ق دار فانی را وداع گفتند . ضمن گرامیداشت سالروز وفات این مرثیه سرای نامی کشور به همین مناسبت طی مراسمی امروز پنجشنبه 4 دی ماه 1393 در دفتر مرکز اسناد و شناسایی مفاخر بروجرد از کتاب ( ثمین سخن ) نوشته دکتر "محمد مهر افزون " رونمایی شد .

 کتاب ( ثمین سخن  ) که اولین کتاب دکتر "محمد مهر افزون" این نویسنده ، محقق و پژوهشگر فعال بروجردی است ، به تازگی به بازار کتاب آمده و از انتشارات آیین احمد (ص) است . این کتاب در قالب  درس نامه دانشگاهی است و به شرح احوال ، زندگانی و ویژگی های فردی ، اجتماعی و سیاسی ادیبان و شاعران ، دیگاه ها و بینش های علمی و ادبی گروهی از پیشگامان و پیشتازان منظوم و منثور ادب فارسی از دیروز تا امروز پرداخته است .

 دکتر "محمد مهر افزون" کتاب (ثمین سخن ) خود را در ده فصل نگاشته که در دو فصل اول آن به شرح احوال ، زندگانی و ویژگی های فردی ، اجتماعی و سیاسی 100 نفر از ادیبان و شاعران از دیروز تا امروز و فصل سوم را (آرایش و نگارش زبان و ادبیات فارسی ) فصل چهارم (دستور زبان فارسی ) فصل پنجم را به (زبان شناسی ) فصل ششم ( ادبیات و انواع ادبی ) فصل هفتم ( اصطلاحات و آرایه های ادبی ) فصل هشتم (قالب های شعر فارسی ) فصل نهم (سبک و انواع سبک شعر فارسی ) و فصل دهم را به ( سبک ها و مکتب های ادبی در اروپا ) پرداخته است .

 دکتر "محمد مهر افزون" متولد 1344 شهر بروجرد  فعال در حوزه مقاله ، تحقیق ، پژوهش و مطبوعات است که تا کنون مقالات زیادی از او در نشریات محلی و کشوری و فضای مجازی به چاپ رسیده است .

 وی در  کتاب (ثمین سخن ) به شرح احوال ، زندگانی و ویژگی های فردی ، اجتماعی و سیاسی 100نفر از ادیبان و شاعران از دیروز تا امروز ازجمله " حکیم ابوالقاسم طوسی "  ، " نظامی گنجوی ، "میرزا محمد باقر صامت بروجردی"  ، " پروین اعتصامی " ، " عبدالحسین زرین کوب " ، " مهرداد اوستا " ، " قیصر امین پور " ، " نصرالله مردانی " و ... پرداخته است .