آثار اعمال

کار خیر و شر نسبت به دیگران محال است 

سود و زیانِ پذیرش و ردّ هدایت قرآن به خود انسانها باز می گردد

محال است که کسی نسبت به دیگری کار خیر بکند و محال است که کسی نسبت به دیگری کار شر بکند، بله هر کسی کار خیری کرد، آن نود و نُه درصدش مال خود اوست، یک درصدش به غیر می‌رسد.

«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ ِلأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها» 

 اگر نیکى و احسان کردید به خود کرده‏اید و اگر بدى و ستم کردید باز به خود کرده‏اید. [اسراء، 7]

اگر کسی در درون خانه‌اش ریاحین و گلهای معطر خوبی غرس بکند، تمام برکات آن ـ اگر مثمر باشد، ثمرش؛ و اگر معطَّر باشد تمام عطرش ـ برای خود اوست، گاهی هم یک نسیمی می‌وزد و بوی آن را به رهگذر بیرون می‌رساند و آن رهگذر شامه‌اش معطر می‌شود. پس ما هر کار خیری بخواهیم بکنیم؛ (فرض کنیم یک کار خیری کردیم و برای یک کسی مسکنی ساختیم، ما گفتیم خودمان که مسکن داریم، برای فلان کس مسکن بسازیم، مدرسه بسازیم، مسجد بسازیم)، این نود و نُه درصدش برای خود ماست یک درصدش بیرون از جان ماست که آن سنگ و گِل است؛ کار شر هم همین طور است اگر کسی ـ معاذ الله ـ به کسی آسیب رساند، به آبروی کسی آسیب رساند، این نود و نُه درصد شرش برای خودش است، مثل اینکه درون خانه خودش یک کَنیفی [چاه فاضلاب] بکند، تمام بوهای بد او را آزار می‌دهد، گاهی هم باد می‌وزد و مشام رهگذر را رنج می‌دهد، وگرنه عمل شرّ در درون خود ما سامان می‌پذیرد، عمل خیر هم در درون خود ما سامان می‌پذیرد 

إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقّ‏ِ فَمَنِ اهْتَدی فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکیلٍ

(اى رسول) این کتاب الهى را ما به حقّ براى (هدایت) خلق بر تو فرستادیم، اینک هر که هدایت یافت نفع آن و هر که به گمراهى شتافت زیان آن بر شخص اوست و تو (پس از تبلیغ رسالت و اتمام حجّت) دیگر وکیل خلق و نگهبان امّت (از قهر حقّ) نخواهى بود. (زمر، 41)

آیت الله جوادی ـ 10/9/1393ـ تفسیر سوره زمر ـ [با اندکی جابجایی و تلخیص]